Nog geen 29 jaar oud en Truus kreeg te maken met acute Non Hodgkin. Haar dochter was net 1 jaar oud of Truus moest vechten voor haar leven. Na diverse chemobehandelingen en bestralingen is zij weer opgeknapt. Eindelijk had ze tijd om te genieten van haar moederschap. Zes later is haar zoon geboren. Alles lijkt dan op rolletjes te lopen maar toch heeft Truus op jonge leeftijd haar leven al moet omgooien. Door de ziekte Non Hodgkin heeft Truus moeten kiezen voor een carrièreswitch
“Na een dag werken kom ik erg moe thuis. Zelfs koken lukt dan niet meer, dit kost teveel energie.”
Haar docentschap Biologie heeft ze destijds bewust naast zich neer moeten doordat de bestraling een dusdanig effect had op haar spraak. Truus heeft er toen voor gekozen om de secretaresseopleiding te doen en is uiteindelijk als onderzoeksmedewerker op de afdeling cardiologie aan de slag gegaan.
Op 48 jarige leeftijd slaat het noodlot wederom toe. Truus ontdekt bij haar zelf een knobbeltje en gaat er mee naar de huisarts. De huisarts verwijst haar meteen door naar het ziekenhuis, waar haar vermoeden meteen wordt bevestigd. Truus heeft borstkanker. Ze is niet uit het veld te slaan en gaat haar strijd tegen borstkanker aan.
Al die tijd is Truus werkzaam gebleven op de Cardiologie en werkt hier inmiddels als adviseur. Een plek waar ze het enorm naar haar zin heeft.
Na 10 jaar later komt Truus erachter dat door de chemo’s en bestralingen de vaten hebben aangetast. De eerste symptomen zijn pijn op de borst en erg moe zijn .Truus: “Na een dag werken kom ik erg moe thuis. Zelfs koken lukt dan niet meer, dit kost teveel energie. “
“Moeilijk vond ik het om die pijn aan te geven aan de artsen. De pijn is namelijk niet zichtbaar, je kan die alleen mondeling overbrengen. En de klachten waren niet te herleiden. “ Maar na een periode van onderzoeken is er met de artsen een behandeling opgesteld en kan ik zeggen dat het beter gaat.
Ik word inmiddels goed geholpen aan mijn klachten. En heb er mee leren leven dat mijn energie niet meer zo wordt als voorheen.